सुन्मापु रोदु खोक्चिलिप्मी निप्पो तेमेस् खेउ लो लोस् तुवाथे । खचि पा-मा सायिछापुङ् सियाखात्कतुम्थे ।
खोक्चिलिप् आत्बुम् तुम्थे । इक् लेइ खोक्चिलिप् खिःछेम् थेम्पी इम्स्चाक तुम्थे । खुङ्क खोड्चिना खेउ लोस् आन् खचि
नेछोन् खिछेम्आा नेप्चिथे ।
खेना खः खिछेम्मी थेम्पी फित्रिक्तो जुकाथे । “हनान् इचि नेछो सिया” लो:लना खस्सो हाक-हाक पेर्तो खालेताथे ।
खोक्चिलिप् थिता पक्लोन् उम् तेमेस् मान्तोथे । हायाम् लाम्थे सोमा मान्छिम्थे । खन्सा उम् सानिवा हायाम् चाइसाथे ।
गेस्कूप् खोक्चिलिप्आ वेलिम्लो सुर् खप्स्चिना खिम्नाम्. मिन्चिथे । खोक्चिलिप् होङ पकाथे ।
खचि तेमेस्सो लाम्चिना तातस्थे । खेउ लोस्आसो सुर् खप्स्दितस्क छुथे । छेवाखिम्पि तालाताक जि नखावापि डायुखाइ चइचिथे ।
खेउ लोस आत्तालो खोक्चिलिप्आा लि-लिक्रि वालाप्तो होमिचिथे । खन्सा कुलुछाआ इ तेमेम् सुरपि रेक् रोङ खेउतुर लोस्तुर् लापा:म् ।