खिक्दी

इबुम्‌ तेल्मि दोक्पि देप्‌ सोगो तुवाथे । खुङ्क सोगोपि इबुम्‌ वालिलिपो खिक्दि तुवा दोङ्थे । खिक्दि साका लकप्का कोम्तो लत्ताना

“मुउ ताके…. ! मुउ ताके … !” पिक्तो बस्दोडाक तुवाथे । मिचा नाम्‌ मेक्तो खोड्चचिलोन्‌ तेल्पोस्चिम्‌ वा खुस्स थे ।

लाइस्‌-लाइस्पिन्‌ वा: उरोइ मास्कइ पिम्‌ तेल्पोस्चा मान्छेत्चि थे । दोस्पिन्‌ वाः हायाम्‌ माम्‌ याताकप्का खिक्दि ङालाक छेत्चिथे । इक्लेइने लाइस्पिक तोङ्ना “मुउ ताके…! मुउ ताके…!” पिकालोन्‌ तेल्पोस्चा नाम्‌ मेक्तोमान्खोमो खिक्दि चङ्चचिथे । खिक्दिआ वा छर्‌ पान्खियलोन्‌ तेल्पोस्चा पेइ दत्लातस्थे ।

तेल्पोस्चा ख: खिक्दि देप्पा फाजिपि तेस्चिना लुडखर्पि थुत्चिथे । हायाम्‌ तेम्‌ मान्तेकातो थुत्चिथे । खिक्दिआन्‌ खोरोदोसो मान्तुक्तोड मन्चितो, हँ देइ चानकइ हायाम्‌ थुतोनिते !” पिकाथे । आछे: मिचान्‌ खोरोडङाइ मिन्तो तेल्मूपि थुत्चिथे । खोन्तोलोइ खिक्दिआन्‌ “आकाये, आकाये सियो के ! थुतोनिनते ! पिकाथे ।” मिचाक “नेःने ! खुस्पा वालिलिपो ओखि वा:
चयो !” पिकाथे । खिक्दिक उम्‌ गोपा गेतो तुवाचाथे ।

मोरोनाङ्‌ थुत्तो खाइचिना लाम्मि दोक्पिक इबुम्‌ देप्सिवा सिछोपि छुइचिथे । खेना इबुम्‌ छाम्बोउपि “उड्क खुस्पा खिक्दिके ! छेलाम्पोस्चा केर्नुम्व !” पिम्‌ छाप्‌ युक्स्‌चिथे। आछिया छेलाम्पोस्चा केर्चिलोन्‌ खुस्पा खिक्दि कोबोलिलि हमाथेहो खोड्‌ मान्तेकाथे । खोन्तोलोङ इनुम्‌ मोक्स्‌सो म: लाम्‌ छुक्तो लताताथे । “बुमे आन्‌ दानाइ ओरोना पोपोतिति छुवाकइ !

कोङ्सो अन्तोङ्ना पोपोतिति छुम्‌ मिनोक !” पिकाथे । खिक्दिआसो उम्‌ छुलि काइम्‌ चेचे मतो “उड्क सिछोपि छुइया चिकप्का होप्ङा हारो-हारो पोपोतिति छुवे: !” पिकाथे । “बुमे खोरोदो कोङ्‌ छुयोते माका अर्ङ्काप !” मीस्आ लयथे ।

खिक्दिआसो हल्नूचि लथेना मोक्स्‌ छुइयुक्सथे । खेना “आन्क ओरोतो परोपोतिति लेत्चाव, कोङ्क तेल्‌ खातोके !” लयना खिक्दि तेल्हेम्‌ आत्खाते ।